“Dat tekenen, daar ben ik nooit echt goed in geweest.”
Maar Fotografie is nu mijn passie. Dat komt niet van een vreemde. In Denemarken zei mijn vader: “Kom meid, dan ga ik je wat laten zien. Kijk goed wat de schaduw doet als je iets omhoog of omlaag gaat. Kijk ook wat er gebeurt als je iets opzij gaat.”
Ik was elf en had een Olympus E300 in mijn handen.
Op de middelbare school heeft fotografie als een rode draad door mijn CKV gelopen. Elke opdracht weer ging mijn hand omhoog en kwam van achteruit de klas de simpele vraag: “Mag fotografie ook?”
Zo’n drie jaar later met een klein portfolio van de fotoclub op school stapte ik binnen bij de Gebr. de Nobel in Leiden. De voorliefde voor muziek en de passie voor fotografie bleken hand in hand te kunnen gaan. Zo kon ik mijn eerste schreden in de entertainmentfotografie doen. Na enkele jaren bij De Nobel kon ik ook bij Never Mind The Hype terecht. Toen strooide echter Corona roet in het eten.
En zie hier het resultaat: Mijn oude en nieuwe werk gecombineerd in één portfolio.
Mia Weerdesteijn
